İvan Andreyeviç Krılov

ZƏHMƏTKEŞ AYI

Tərcümə edəni Abbas Səhhət

Gördü ayı kəndli çəkir zəhməti,

Var əcəb asudə, asan sənəti.

Əymə əyər mənfəətilə satar,

Pul qazanar, yaxşı qazanca çatar.

Düşdü onun da həvəsi bu işə,

Fikir elədi yaxşıca tapdım peşə.

Getdi meşə içrə odun qırmağa,

Şax budağı başladı sındırmağa.

Hansı birin basdı əyə birtəhər,

Sındı ağac, zəhməti oldu hədər.

Gəzdi-dolandı meşəni hər tərəf,

Xeyli ağac sındırıb etdi tələf.

Gördü ki, heç əymə əyə bilməyir,

Sonra gedib kəndliyə böylə deyir:

- Bir işim, ay qonşu, düşübdür sənə,

Sən tanrı, qandır səbəbin bir mənə.

Mən meşədən xeyli ağac qırmışam,

İstəmişəm əyməyə sındırmışam.

Söylə bunun bircə nədir illəti,

Mən nə üçün bilmədim ol sənəti?

Kəndli dedi: - Vəchi budur müxtəsər,

Səndə о şeydən əbədən yox əsər.

Səbr, bilikdir bu işin hikməti,

Sən bacara bilməzsən ol sənəti.

İvan Andreyeviç Krılov

TÜLKÜ VƏ ÜZÜM

Tərcümə edəni Abdulla Şaiq

Acmış bir tülkü girdi bir bağa,

Dolaşdı о bağı başdan-ayağa.

Boylandı, həsrətlə baxdı hər yana,

Qızarmış salxımlar az qalır yana.

Hər salxım bir düzüm yaquta bənzər,

İtirdi özünü, oynadı gözlər.

Salxımlar ucadır, çatmayır əli

Vurnuxur,  çırpınır,  ah, nə etməli?

Nə çıxsın ki, gəlmiş üzüm xoşuna,

Bir saat dolaşdı bağı boşuna.

Gedirkən həsrətlə dedi:

- Üzümlər,

Uzaqdan gözəldir aldanır nəzər.

Baxsana, dəyməmiş gömgöy qoradır,

Yeyilmək zamanı onun sonradır.

İvan Andreyeviç Krılov

TRİŞKANIN XALATI

Tərcümə edəni Abdulla Şaiq

TrişkanIN xalatı yırtıldı dirsəyindən,

Dedi: - Çətin iş deyil, onu düzəldərəm mən!

Qollarından bir qarış kəsib saldı dirsəyə.

Dedi: - Yamaq da olsa, indi yarar geyməyə.

Dirsək örtüldü, ancaq, açıqda qaldı qollar,

Bununçün dərd çəkməyə yaramaz, nə eybi var!

Yaxın-uzaq, dost-düşmən ona gülürdü, ancaq,

Bunu görüb Trişka dedi: - Deyiləm axmaq.

Düzəldərəm bunu da, gözəl tədbir tökərəm,

Əvvəlkindən də uzun, enli qollar tikərəm!

Trişkanı qorxutmaz yamaq qol, yamaq dirsək!

Xalatın ön və arxa ətəyini kəsərək, Qollarına yamadı.

Xalat oldu arxalıq, Baxmayaraq gödəkdir, sevinirdi o, artıq.

Həyatda çox görmüşəm Trişkatək adamlar,

Dolaşanda işləri düzəltməyə can atar.

Trişkanın xalatı ilişər əllərinə,

Görərsən göz çıxarır qaş qayırmaq yerinə.

İvan Andreyeviç Krılov

TƏLƏYƏ DÜŞMÜŞ AYI

Tərcümə edəni Mirmehdi Seyidzadə

Uzaqdan əylənər ölümlə hər kəs,

Ölüm gələn zaman əylənə bilməz.

Bir Ayı tələyə düşmüşdü, fəqət,

Ölmək istəmirdi... qolunda qüvvət

Olsa da, savaşmaq deyildi asan,

Tora dolaşmışdı... Bir də һәr yandan

Onu aralığa almışdı itlər,

Əllərində silah olan igidlər.

Odur ki, axtardı başqa vəsilə

Ovçulara qurmaq istədi hiylə.

Dedi: - Neçin məni sanıb günahkar,

Siz öldürürsünüz... Nə taqsırım var?

Ayılar nahaqdan düşür böhtana,

İnanmayın mənə böhtan atana.

Zərərsiz heyvanam... Gəlsin bir yerə

Qoy heyvanlar, açıq desin bir kərə

Mən toxunmuşammı ölü insana?..

Ovçu dedi: - Düzdür, bu haqda sana

Heç sözümüz yoxdur, bir iş var, ancaq,

Sən diri adamı buraxmırsan sağ.

Diridənsə ölü yesəydin, əgər,

Verməzdin bu qədər böyük bir zərər.

İvan Andreyeviç Krılov

SİMİC VƏ TOYUQ

Tərcümə edəni Mirmehdi Seyidzadə

Simic acgözlükdən çəkir çox zərər.

Vardır bu barədə xeyli təmsillər.

Çox da axtarmayıb tənbəlliyindən

Bu köhnə təmsili söyləyirəm mən.

Uşaqlıq zamanı oxumuşam bax:

Keçmişdə yaşarmış bir simic kişi,

Qızıl dolu imiş sandıqda, ancaq,

Yoxmuş nə sənəti, nə də bir işi.

Çünki onun gözəl toyuğu varmış

Qızıl yumurtalar yumurtlayarmış.

Başqası sevinib deyərdi, əlbət,

Yavaş-yavaş belə qazannam sərvət.

Lakin acgöz olan çox sevir malı,

Başqadır simicin fikri-xəyalı

Bu simic düşünüb söyləyir ki, mən

Toyuğumu kəssəm varlannam, birdən

Çataram bir gündə mala-dövlətə,

Göz yumub günaha, qədir-qiymətə,

Qoyur boğazına toyuğun bıçaq

Boş içalat keçir əlinə, ancaq.

İvan Andreyeviç Krılov

SIĞIRÇIN VƏ GÖYƏRÇİN

Tərcümə edəni Mirmehdi Seyidzadə

Tələyə düşmüşdü bir gün Sığırçın,

Çırpınırdı yazıq xilas olmaqçın.

Göz yumub fağırın bu məlalına,

Gülürdü Göyərçin ağır halına.

Deyirdi: - Bir utan, qızar işindən,

Tələyə düşmüsən gündüz vaxtı sən.

Cürətlə söyləyə bilərəm heç kəs

Məni sənin kimi aldada bilməz.

Bu sözü söyləyib bitirməmişdi,

Ansızın özü də tələyə düşdü.

Doğru deyiblər ki, gülmə qonşuna,

Əzizim, sənin də gələr başma.