Birinci hissə                                                      

Ayılar minmişdilər

Kiçik velosipedə.

Pişik miyoldayırdı

Dal-dalı gedə-gedə.

Qonmuşdu şar üstünə

Vız-vız ağcaqanadlar

Xərçənglərin altında

Çolaq it olmuşdu zar.

Canavar at sürürdü,

Şirlərsə avtomobil.

Xortumunu sallayıb

Yeriyirdi ana fil.

Tramvaydan baxırdı

Dovşanlar sola, sağa,

Süpürgənin üstündə

Yol gedirdi qurbağa.

Deyirdilər,

Gülürdülər,

Şirin qoğal

Yeyirdilər.

Birdən qapı altından

Çıxdı qorxunc pəhləvan

Sarı bığlı Ta-ra-kan.

Tarakan, Tarakan,

İri, yekə Tarakan.

Bığlarını tərpədib

Bar-bar bağırdı birdən:

"Dayanın, tələsməyin,

Udacağam sizi mən.

Qurtara bilməyəcək

Heç kəs mənim əlimdən".

Heyvanlar hürküşdülər,

Titrətməyə düşdülər.

Qorxudan canavarlar

Bir-birini diddilər,

Bir-birini yedilər.

Yazıq timsah

Çəkdi ah,

Qurbağanı ötürdü.

Fil qorxudan kirpinin

Düz üstündə oturdu.

Dava qorxutmadı heç

Dalaşqan xərçəngləri,

Onlar çəkilib geri

Bığlarını eşdilər.

Uzunbığ pəhləvanın

Üstünə bərk düşdülər:

"Çığırma çox, sərsəri,

Qalmırıq səndən geri,

Bizim də bığımız var;

Tərpətsək, hamı qorxar".

Bu sözü deyə-deyə

Çəkildilər geriyə.

Söylədi Hippopotam

"Belə iş olmaz, atam,

Timsahlar, balinalar,

Qulaq asın, sözüm var:

Kim о zalımı yıxsa,

Kim ondan güclü çıxsa,

Məndən bəxşiş alacaq.

İki dənə qurbağa

Bir dənə şam qozası

О qoçağın olacaq".

"Əsla qorxmuruq, inan,

Dediyin yırtıcıdan.

Onu didib-parçalar

İti, xəncər dişimiz,

Tapdalarıq onu biz".

Heyvanlar hücum çəkib

Döyüşə girişdilər.

Bığlını görən təki

(Ay-ay-ay!)

Əl-ayağa düşdülər.

(Ay-ay-ay!)

Heyvanlar dağılışdı

Meşələrə, düzlərə,

-Hərə qaçdı bir yerə.

Yazıqlar qorxmuşdular:

(Ay aman!)

Tarakanın bığından.

Hippopotam yüyürdü,

Hirsindən bərk böyürdü:

"Ayıb olsun, utanın!

Ey kəllər, kərgədanlar,

Rüsvay oldu heyvanlar,

Tez çıxın mağaradan,

Buynuz vurun,

Düz vurun,

Düşmən qaçar aradan".

Kərgədanlar və kəllər

Mağaradan dedilər:

"Buynuz vurardıq,

Lap düz vurardıq,

Amma ki, bizdən ötrü

Şirindir öz canımız,

Təkcə buynuza gəlir

Bizim də gümanımız".

-Kol-kosda gizləndilər.

Qorxudan əsə-əsə,

Verib nəfəs-nəfəsə.

Vurdu gicitkanlığa

Timsahlar özlərini

Fillər girib xəndəyə

Yumdular gözlərini.

Şaqqıldayan dişlərin

Səsi gəlirdi ancaq,

Tir-tir əsən qulaqlar

Görünürdü ağappaq.

Qapıb çamadanları

Meymunlar gözdən itdi,

Kim bilir hara getdi.

Qaçdı naqqa balığı,

Tərpətdi quyruğunu,

Görən olmadı onu.

Dalınca su ilbizi

-Dizin-dizin süründü.

Gah itdi, gah göründü.

İkinci hissə

Beləliklə, hamıya

Qalib gəldi tarakan.

Meşələrə, düzlərə

Oldu sahib, hökmran.

Bütün heyvanlar onun

Hüzurunda durdular,

Görüm lənətə gəlsin,

Yerə girsin о murdar.

Tarakansa onların

Arasında gəzirdi,

Qarnına sığal çəkib,

Gözlərini süzürdü:

"Ey heyvanlar, mənə siz

Balanızı gətirin.

Bu axşam yeyəm gerək,

Ət istəyir xətirim".

Məzlum, yazıq heyvanlar

Ağlaşır yenə zar-zar,

Ulayır, bağırırlar,

Köməyə çağırırlar.

Qarğış edir hamısı

Yekəqarın zalıma,

Yazıqlar belə dərdi

Kimə desinler, kimə?

Bir deyin, hansı ana

Qıyar öz balasına?

Sallayıb qulağını

Ayı, canavar, ya fıl.

Verərmi uşağını -

Acgöz axmağın biri

Çeynəsin diri-diri?

Heyvanlar hey ağlaşır,

Hər kəs öz balasıyla

Öpüşüb-qucaqlaşır.

Çox keçmədi, bir səhər

Qaçıb gəldi kenquru.

Bığlını görən kimi

Bərkdən güldü kenquru

Dedi: "Budur pəhləvan?

(Ha-ha-ha)

Bu - cücüdür,

- Tarakan!

(Ha-ha-ha)

Tarakan, Tarakan,

Tarakancığaz,

Balaca cücüdür

Bu heyvancığaz!

Bəs qanmırsınız,

Utanmırsınız?

Хәncərə oxşar

Dişləriniz var.

Bir-birinizə

Nə dəymisiniz,

Kiçik cücüyə

Baş əymisiniz".

Begemotlar qorxudan

Pıçıldadı:

"Dinmə, kəs,

Başımıza iş açma

Çıx get burdan, salma səs".

Birdən kolun dalından,

Kiçik göy meşəcikdən

Çıxdı balaca Sərçə.

Buraya uçdu gəldi

Çöllərdən keçə-keçə.

Hoppanaraq

Cikgildədi,

Belə dedi:

Çik-çirik,

Çiki-riki-çik-çirik.

Dimdiklədi Tarakanı

-Uddu yekə pəhləvanı.

Çatdırdı cəzasına,

Bığı da heç qalmadı,

Onu görən olmadı.

Aha, buna görədir

Heyvanların bayramı,

İndi igid Sərçəni

Tərif eləyir hamı.

Notlara baxa-baxa,

Gözləri axa-axa

Nəğmə oxuyur ona

Ulaqlar yana-yana.

Keçilərin saqqalı

Süpürgə çəkir yola

-İstəmirlər toz ola.

Görün, dəcəl qoyunlar,

Bilir necə oyunlar.

Şeypur çalır yapalaq,

Dolaşada səsə bax.

Dama çıxıb yarasa

Dəsmal edir harasa.

Rəqs eləyir fıl xanım,

Yaman çıxıb özündən.

Qırmızı ay titrəyir,

Fırlanır göy üzündə

Birdən-birə

Düşür yerə

-Yazıq filin üstunə.

Sonra da nə deyim, nə

Min əzıyyət başlanır:

Çıxarmaq üçün ayı

Girirlər bataqlığa

Batırlar lilə, zığa.

Sonra da başlayırlar.

Nərdivanlar qurmağa,

Ayı göyə vurmağa.