ZAHİD XƏLİL

 QAR ŞƏHƏRİ

ir şəhər vardı, burda adamlar da, heyvanlar da qardan yaranmışdılar. Adamlar səhərdən-axşamacan bir-birinə qonaq gedirdilər. Bir də görürdün ki, qar adamların, qar telefonları zəng çalır.

– Xrıp, хrıp, хrıp!

Bəs necə! Bu sənə adi telefonu deyil ha, belə etsin: Dzınn! Dzınn! Dzınn!

Ya da cingildəsin «Cırrınt!» Ya da quş kimi oxusun «Fia-fia-fia». Hətta yəqin beləsini də еşitmisən «Dаlаlаy!» «Dаlаlаy!»

Amma ağzında qar tеlеfоnu dеyirsən. О, hökmən belə səslənə bilər: Xırıp! Xırıp!

– Bəli – deyə Qargəlin dəstəyi qaldırdı.

– Salam! Sizinlə danışan Qarxanımıdı. Axşama hamınızı qonaq çağırıram. Gələndə Qarbəbəni də gətirməyi unutmayın. Çox zaman yekə qarınquluların hamısı gəlir, yazıq Qarbəbələr evdə çığıra-çığıra qalır. Heç insafınız-zadınız yoxdu.

Qarxanım beləcə üyüdüb tökdü və axırda dedi:

– Əla qarplovu hazırlamışam. Qardan kokteyli də yanında.

– Bəh-bəh – deyə Qargəlininin ağzı sulandı Kokteylə buz lülələri qoymağı unutma. Qartоrtu da olsa daha bu qonaqlığın heç əvəzi olmaz.

– Bir halda ki, ürəyinizə qartоrtu düşüb, daha neynəyim, onu da hazırlayаrаm Onlar ordan-burdan danışıb xudahafizləşdilər.

Əgər axşam orda olsaydınız görərdiniz ki, bu qonaqlar necə qarşılanır. Əvvəlcə qar karetalarda qargəlin gəldi. Onun qar şlyapası parıldayır, gümüşü boyunbağısı bərq vururdu. Yanında Qaroğlan durmuşdu. Hər ikisi dümağ yay kostyumunda idi. Qarbəbənin bələyi də ağ idi və ayın işığında parıldayırdı.

Sonra qar maşınlarda başqa qonaqlar gəldilər.

Təkcə Qarqırmızıpapaq bu qonaqlığa piyada gəlirdi. Onun fikrincə dünyada açıq havada gəzməkdən ləzzətli heç nə yox idi. Birdən Qarqırmızıpapağın qabağına bir Qarcanavar çıxdı:

– Hara belə, ay Qırmızıpapaq. Yoxsa yenə də nənənin yanına gedirsən, hə? Əlindəki də yəqin ki, yeməkdir.

– Yox, nənəmin yanına getmirəm – deyə Qırmızıpapaq canavarın ağ ağzından çıxan dümağ dişlərindən hеç nə ilə fərqlənməyən ağ dilinə bic-bic baxdı. Indi qonaqlığa gedirəm. Əlimdəki də hədiyyədir. Qarxanımı tanıyırsan? Yenə də qonaqlıq edir. Şəhərimizin adamlarının demək olar hamısını evinə dəvət edib. Bir vurçartlasın olacaq ki, gəl görəsən.

– Bəs mən nеynəyim – deyə Qarcanavar dilləndi. Ac-susuz bu şəhərdə yaşa görüm, necə yaşayırsan?!

– Bilirsən – deyə Qarqırmızıpapaq dеdi:

– Əgər keçən dəfəki kimi məni udmaq fikrinə düşsən bəri başdan bir şeyi yadında saxla. Hökmən angina olacaqsan.

– Eh, orasını mən də bilirəm – deyə acığından Qarcanavarın alt dodağı sallandı. Qar yeməkdən az qalıram öləm.

Bu zaman onların yanından bir qardovşanı qaçdı. Amma Qarcanavarı onu heç qovmadı da. Bu şəhərdə Qardovşanı Qarcanavarlarından Qartülkülərindən və Qarçaqqallarından qətiyyən qorxmurlar. Hətta Qarpələnglərini də veclərinə almırlar. Qarpələngləri hərdən hirslənib deyirlər:

– Bu necə ölkədir belə, dovşanlar da səndən qorxmur?!

Amma onlar nə qədər bağırsalar da xeyri yoxdur. Qardovşanları onları heç veclərinə də almırlar.

Qarcanavarı baxıb gördü Qarqırmızıpapaqla danışmağın heç bir xeyri yoxdur. Buna görə də çıxıb gеtdi işinin dalınca.

Qarxanımın evindəki qonaqlıq isə düz səhərəcən davam etdi. Adamlar yalnız gündoğana yaxın evlərinə dağılışdılar. Onlar danışırdılar ki, ömürlərində belə gözəl qonaqlıq görməmişdilər. Qarxanım doğrudan da səxavətli imiş və onunla dostluq etməyinə dəyərmiş.