Eyvaz Zeynalov

Baba və nəvə

(Hekayə)

aba nəvəsi ilə şəhərə gedirdi. Babanın ağlı itiydi, nəvənin gözləri. Bir də qu­laq­ları. Yolun kənarındakı ağacın yanından ötəndə nəvə səs eşidib ayaq saxladı. Yu­vasından düşmüş ətcəbala bir quş otluqda çırpınır, civ-civ civildə­yir­di.

Nəvə quş balasını ehtiyatla əlinə götürüb babasına göstərdi. Baba bir quş ba­la­sı­na baxdı, bir ağacdakı yuvaya, başını buladı:

- Yaman yerdə axşamladıq, bala. İndi biz neyniyək?..

- Necə neyniyək, ay baba? - Nəvə heç nə başa düşmədi.

- Bu saat anası xəbər tutub vay-şivən qopardacaq. Balanı tez qaldırıb yu­va­sı­na qoy­maq lazımdı. Mən də ki, qoca kişi, ora necə dırmaşım?..

Nəvə məsələni anladı.

- Bəs mən burda nəyəm, ay baba?.. - dedi.

Bir göz qırpımında pişik kimi ağaca dırmaşdı. Bala quşu yuvasına qoy­du. Sü­­rüşüb aşağı düşdü.

Baba fəxrlə nəvəsinə baxıb dərindən köksünü ötürdü və yola düzəldi. Nəvə ar­­xadan ona çatıb soruşdu:

- Niyə köksünü ötürdün, baba?..

- Ötən günlərim, cavanlığım yadıma düşdü, bala. Bir vaxt mən də sənin kimi bu­daqdan-budağa atlanardım. Heyf o günlərdən!..

Bir azdan onlar kəndin kənarındakı avtobus dayanacağına çatdılar. Burda xey­li adam vardı. Onlar babanı görən kimi hörmətlə ayağa qalxdılar. Ehtiramla baş əy­di­lər. Hətta neçə nəfər yaxınlaşıb qoca ilə əl tutdu, əhvalını xəbər aldı.

Avtobus gəldi. Babanı irəli buraxdılar. Sürücü də onu gülərüzlə qarşıladı…

Şəhərə çatanda cavanlar avtobusdan düşməkdə babaya kömək etdilər...

Avtobus təzəcə uzaqlaşmışdı. Nəvə babasını həsədlə süzüb dərindən köksü­nü ötür­dü. Bu, babanın nəzərindən yayınmadı.

- Niyə köksünü ötürdün, oğul balası?

- Mən də sənin kimi qoca olmaq istərdim, baba.

Baba bığaltı qımışdı.

- Qocalıq nəmənə şeydi ki, ondan yana ürəyin atlanır, bala?

- İstəyirəm mənə də hamı hörmət etsin, baba.

- Həə, məsələ aydındı. - Baba saqqalını sığalladı. - Amma sən bir şeyə yax­şı fi­­kir verməmisən, bala. O avtobusda məndən də qocaları vardı. Mənə yalnız qo­ca­lı­­ğıma görə hörmət etmirlər. Xətir-hörməti insana qocalıq gətirmir. Onu il­lər uzunu xe­yirxah əməllərinlə özün qazanmalısan. Odu ki, qocalmağa tələsmə. İstəsən də, is­­tə­məsən də vaxtı çatanda o özü gəlib səni tapacaq…