Əfsanə Laçın

Kloun

ylar keçir, il dolanır, yeni nağıllar yaranır. Bu nağılların içindən ən gözəlin seçərəm, sizə nağıl biçərəm.

Bu dəfəki nağılımız iki dost - Cabir və Sabir barədədir. Sabirin atası ona yeni oyuncaqlar almışdı. Sabir oyuncaqlarını göstərmək üçün dostu Cabiri evlərinə dəvət edir. Onlar birlikdə yeni oyuncaqlarla oynayırlar. Oyuncaqların içində balaca bir Kloun da var idi. Cabirin ondan çox xoşu gəldi. O, Sabirdən Klounu ona verməyini xahiş etdi.

Sabir dedi:

- Yox, yox! verə bilmərəm. axı, mən də onu çox sevirəm. Atana de sənə də alsın.

Cabir deyir:

- Artıq gecdir, mən evimizə gedirəm.

Cabir gizlincə Klounu götürüb evlərinə gedir. O, artıq tutduğu əməldən peşman idi. Amma artıq gec idi. Sabir isə çox məyus olmuşdu. Nə qədər axtarsa da  sevimli oyuncağını tapa bilmirdi. Heç ağlına da gəlmirdi ki, Oyuncağı Cabir götürər.

Cabir axşama kimi Kloun ilə oynasa da narahat idi. Gecə düşmüşdü, artıq yatmaq vaxtı gəlib çatmışdı. Cabir Kloun ilə bir yerdə çarpayıya uzandı . Çox keçmədi ki, o yuxuya getdi. Cabir yuxuda gördü ki, Kloun pəncərədən həyətə tullanıb, qaçır. O da Klounu tutmaq üçün onun dalınca qaçır.

Kloun Sabiri axtarırdı. Yolboyu Kloun çoxlu oyuncaqlarla rastlaşdı. Birinci rastlaşdığı oyuncaq Yük maşını idi. Onun təkərlərini kim isə sındırmışdı.

Kloun Yük maşınından soruşdu:

- Sən kimin oyuncağısan? Təkərlərin haradadı?

Yük maşını deyir:

- Mən Cabirin oyuncağıyam, elə təkərlərimi də o sındırıb.

Kloun yük maşınına deyir:

- Gəl mənimlə Sabirgilə gedək. O, oyuncaqları heç vaxt sındırmır. Kloun və Yük maşını Sabirgilə yollanırlar. Bir qədər yol getmişdilər ki, Ayı ilə rastlaşırlar.

Kloun  Ayıdan soruşur:

- Sən niyə buradasan?

Ayı ağlaya-ağlaya  deyir:

- Məni bura Cabir atıb, ayağımı da o sındırıb.

Kloun Ayını da özü ilə aparır. Xeyli yol getdikdən sonra dincəlməyi qərara aldılar. Ağacın altında təzəcə oturmuşdular ki, səs eşitdilər. Bu səs Tanqın səsi idi. Cabir onu necə atmışdısa, gedib ağacın budağına ilişmişdi. Kloun onu ağacdan endirib özü ilə apardı. Kloun yolda rastlaşdığı sərçəni, topu, tütəyi, balaca atı da özü ilə apardı. Oyuncaqların hamısı Cabirdən incimişdi, heç biri geri qayıtmaq istəmirdi.

Cabir qaçmaqdan tənginəfəs olmuşdu. O, uzaqdan Klounu görüb, səsləməyə başladı:Kloun, Kloun

Cabirin səsini eşidən acıqlı oyuncaqlar onun üstünə şığıdılar.

Oyuncaqlar:

- Sən bizi incitmisən. Biz heç vaxt geri qayıtmayacağıq.

Kloun:

- Məni evimə qaytar. Sabir mənsiz darıxır.

 Cabir bərk qorxmuşdu. Yuxudan ayılıb gördü ki, həyəcandan tərləyib, Kloun da yanındadı. O, öz səhvini başa düşür. Klounu Sabirə qaytarmağı qərara alır. Paltarlarını geyinib, Sabirgilə yollanır. O, oyuncağı Sabirə qaytarıb, dostundan üzr istəyir. Utandığından qıpqırmızı qızarmışdı. Sabir oyuncağı tapıldığı üçün çox sevinirdi. Cabir səhvini başa düşdüyü üçün Sabir onu bağışlayır.

Üç ay keçir. Sabirdən başqa hamı bütün əhvalatı unudur. O, Cabirin doğum günündə ona Kloun hədiyyə edir.

Cabir söz verir ki, öz oyuncaqlarını heç vaxt incitməyəcək və heç vaxt başqasının oyuncaqlarını, əşyalarını icazəsiz götürməyəcək. Artıq o bilirdi ki, bu çox pis vərdişdir.

Bu nağılı oxumuram ki, mışıl-mışıl yatasan, oxuyuram ki, fikirləşib ağıllı yol tapasan.