Gülzar nənə

Qəhrəmanlar

(Hekayə)

şaq idman sağlamlıq mərkəzi Rəşadla Laləgilin evlərinin yaxınlığında yerləşirdi. Mərkəzdə böyük hovuz vardı. Rəşadla Lalə hovuzda çimməyi xoşlayır, tez-tez çimməyə gəlirdilər. Rəşad artıq yaxşı üzməyi öyrənmişdi. Lalə isə hələ yaxşı üzə bilməsə də yavaş-yavaş dostuna baxıb öyrənirdi. Hovuz böyük olduğundan Lalə dərinə getməyə qorxur, yalnız hovuzun bir küncündə üzməyi öyrənirdi.

Bir gün Rəşadla Lalə hovuzda olarkən qəribə bir hadisə baş verdi. Reproduktorla uşaqların məşqçisi Sveta müəlliməni çıxışa çağırdılar. Sveta müəllimə uşaqları yaşca hamıdan böyük olan və yaxşı üzməyi bacaran Mahirə tapşırıb çıxdı. Mahir hovuzun yuxarı başında idi. Lalənin yanında dörd-beş yaşlı balaca oğlan var idi. Bununla neçənci dəfə idi ki, həmin uşaq Rəşad və Lalə ilə bir vaxtda üzməyə gəlirdi. Üzə bilməsə də üzməyi öyrənmək üçün ağ penoplastırdan tutub çapalayır, üzmək öyrənirdi. Çox zəhmətkeş uşaqdı. Adı Seymur idi. Seymur özündən böyüklərə diqqət edir, onlar kimi üzməyə çalışırdı. Hamıdan balaca olduğundan, qrup uşaqları ona xüsusi diqqət yetirirdilər. Hamı bildiyini ona öyrətməyə çalışırdı. O isə məşqçiyə də, uşaqlara da diqqətlə qulaq asır, onlar kimi üzmək istəyirdi.

Birdən Lalə baxdı ki, Seymurun əlindəki penoplastr iki yerə bölündü və o suda çapalamağa başladı. Lalə elə başa düşdü ki, Seymur az da olsa üzüb yaxınlıqdakı ipdən tuta biləcək. Amma birdən Lalə gördü ki, Seymur suyun altına düşür. O, tez səsləyib Sveta müləliməni köməyə çağırdı. Sveta müəllimə isə hovuz ətrafında yox idi. Seymurun yaxınlığında da Lalədən başqa kimsə yox idi. Onda Lalə bir az aralıda üzən Rəşadı köməyə səslədi:

- Rəşad, tez bura gəl, Seymur boğulur.

Rəşad ona tərəf döndü. Lalə qışqıraraq nəsə deyir və suyu göstərirdi. Hovuzdakı uşaqların səs-küyündən Rəşad heç nə başa düşə bilməyib ona belə cavab verdi.

- Başa düşmədim nə deyirsən, gözlə yaxınına gəlim!

Sonra o, Laləyə tərəf üzməyə başladı. Laləni başa düşməsə də, Lalənin həyəcanlı çağırışından nigaran qaldı. Yaxınlaşanda isə Lalənin göstərdiyi yerə baxanda həyəcandan bir anlığa dondu. Seymur yavaş-yavaş suyun dibinə düşürdü. Rəşad dönüb bir Mahir tərəfə, bir də hərəkətsiz suyun dibinə gedən Seymura baxdı. Əgər o Mahiri çağırsaydı, Mahir onu başa düşənə qədər vaxt keçəcək, bəlkə də Seymuru xilas etmək gec olacaqdı. Bunu fikirləşib dərindən nəfəs aldı. Gözlərini bərkdən açıb suyun dibinə baş vurdu. Bir anda Seymurun saçlarından yapışıb onu suyun üzərinə çıxartdı. Lalə də çatıb ona kömək elədi. Seymuru öskürək tutdu. Bir az öskürəndən sonra özünə gəldi. Bəlkə də heç boğulmağın, batmağın nə olduğundan xəbəri olmayan Seymur heç Rəşadla Laləyə -sağ ol» da demədi. Elə bu vaxt Mahir də gəlib çıxdı: «Necəsiniz, uşaqlar»- deyə üzənlərdən soruşdu. Rəşadla Lalə bir-birlərinə baxıb güldülər. Amma Mahirə heç nə demədilər. Onlar öz fədakarlıqlarından çox sevindilər. Heç kəsin Seymurun başına nə gəldiyindən xəbəri olmadı. Bu sirri yalnız Rəşad və Lalə bildi.

Onlar hovuzdan çıxandan sonra əl-ələ tutub atılıb-düşə evlərinə qayıdanda sevincdən elə bil yerimir, uçurdular. Doğrudan da dostlar əsl qəhrəmanlıq eləmişdilər.