MƏN DƏ! MƏN DƏ!

- Biz gedirik

Səhər kəndə.

- Mən də! Mən də!

- Yox getmirik

Daha kəndə.

- Mən də! Mən də!

- Yenə nə var başlamısan

Gözlərini yaşlamısan?

Bizdən bir söz eşidəndə

Zarıyırsan: "Mən də! Mən də!"

- Ağaca çıxaq!

Mən də! Mən də!

- Armudu yığaq!

- Mən də! Mən də!

- Armud kal imiş!

- Mən də! Mən də!

 DEŞİK CORAB

Deşilib Nəzrinin corabı,

Çıxıbdır barmağı deşikdən,

Elə bil körpəcə uşaqdır,

Dayanıb, boylanır beşikdən.

Corabı dəyişmək istəyir,

Çıxarmaq istəyir nənəsi.

Tutubdur Nəzrinin acığı

Yaxına qoymayır heç kəsi:

- Qoy baxsın! - deyir o, - dəyməyin,

Pəncərə açıbdır özünə.

Mən ona baxıram, o mənə.

- Nə deyək Nəzrinin sözünə!

SAÇAQ-SAÇAQ

Qıvrım saçını

Daradı Nərgiz.

Öz saçı kimi

Qaradı Nərgiz.

Soruşdum ondan

"Saçaq"sözünü,

Balaca Nərgiz

Döydü gözünü.

Nənə şalını

Verdi Nərgizə:

- Saçağı burda

Sən göstər bizə!

Saça oxşadı

Şalın saçağı.

Belə öyrətdi

Nənə uşağı.

SƏRÇƏ

Səhər-səhər bağçada,

Bir sərçə dən yeyirdi.

Hərdən baxıb üzümə,

"Cik-cik, cik-cik" deyirdi.

O yedi, doydu, qaçdı,

Birden itdi gözümdən,

Bəs o balaca sərçə

Hara getdi gözümdən?!

Çox çağırdım, gelmədi,

Tutdu ağlamaq məni.

Birdən kolun dalından

Uçan gördüm serçəni.

O uçdu, uçdu, uçdu,

Qondu yaşıl budağa.

Ha çağırdım, gəlmədi,

Uçub getdi uzağa.

BALACA ULDUZLAR

Göydə yox, yerdədir

Bizim ulduzlar;

Balaca oğlanlar,

Balaca qızlar.

Günəşin dalınca

Gedirlər hər gün,

Dünyanı zülmətdən,

Qurtarmaq üçün.

Göydə yox, yerdədir

Bizim ulduzlar

-Balaca oğlanlar,

Balaca qızlar.

CAN NƏNƏM

Qucağında, nənə, sən,

Layla dedin mənə sən.

Mənim mehriban nənəm,

Əziz nənəm, can nənəm.

Böyümüşəm, nənə, mən,

Qoy tutum əllərindən.

Mənim mehriban nənəm,

Əziz nənəm, can nənəm.

 Anamın laylası

- Bəs mənim laylam, ana?!

- Öz laylan var sənin də.

A qadan alım,

Yadımdan çıxıb.

Bir azca dayan,

Yadıma salım.

İşıq gəldi elə bil

Ananın gözlərinə.

Bir az da yuxu qatdı

Yuxulu sözlərinə.

Deməsə də laylasının yaşını,

Qucaqladı balasının başını.

Oxudu:

- Layla dedim balama,

İl keçə, ay dolana.

Balam gedə yuxuya,

Başına Ay dolana.

Yat, ulduz balam,

Qorxusuz balam.

Ceyran körpə ahuya

Laylasını oxuya.

Canavarın balası

Çoxdan gedib yuxuya.

Yat, qoçaq balam,

Yat, oyaq balam.

Sayıram gecələri,

Təkləri, bircələri.

Sən də yat, çoxdan yatıb

Turacın cücələri.

Yat, göyçək balam,

Mənim tək balam.

Qurdlar, quşlar yatıblar,

Yuxuya bal qatıblar.

Qurbağanın gölünə

Elə bil daş atıblar.

Sən də yat, balam,

Şokolad balam.

-Yoruldunmu?

-Yox, yox, ana!

Qurban olum laylana.

Yenə söylə.

- Çaylar dolu su gəlsin.

Elin arzusu gəlsin.

Layla dedim balama,

Yatsın, yuxusu gəlsin.

Yat, dincəl balam,

A dəcəl balam.

Yerini saldım rahat,

Qoçaq, zirək balam, yat.

Yuxun ətirli olsun,

Mənim çiçək balam, yat.

Yat, körpə quzum,

Şəkərim, duzum, yat!

Delfinin laylası

Ov edib gedirdi

Balıqçı qayığı.

Dalınca düşmüşdü

Bir köpək balığı.

Sən demə delfinlər

Güdürmüş bayaqdan.

Qovdular uzağa

Balığı qayıqdan.

Qayıdıb getdilər

Hərəsi bir yana,

Qaldılar o yerdə

Bir bala, bir ana.

Qayığın yanında

Görəndə delfini,

Qayıqçı tez onun

Soruşdu kefini.

Bu delfin elə bil

Qayığı qucurdu,

Sevincdən quş kimi

Az qala uçurdu.

Bir dəcəl uşaqtək

Qururdu min oyun,

Qayıqla az qala

Olurdu qol-boyun.

Bir yerdə üzdülər

Qaranlıq düşüncə,

Laylası bu oldu

Delfinin o gecə:

- A mənim ilkin balam,

Balaca delfin balam,

Göy sular yerin olsun,

Delfin balam, yat!

Qaçma ora-bura sən,

Tez düşərsən tora sən.

Ağıllı ol, can balam,

Göyçək, mehriban balam,

Delfin balam, yat!

Turacın laylası

Turaca bax, turaca bax,

Dalınca bir ovçu düşüb

Onu görsə, vuracaq.

Kola girdi ana turac.

Dedi: - Tez ol, mənə yol aç,

mənə yol aç!

Dalımca bir ovçu gəlir,

Məni görsə, vuracaq.

Turac qaçdı koldan-kola,

Meşəlikdə gözdən itdi.

Çox axtardı ovçu onu

Gün batanda çıxıb getdi.

Qara çadır qurdu meşə,

Ulduzları bircə-bircə

Bu çadırdan asdı gecə.

Yuvasına gəldi turac.

Balaları gözləyirdi

yuxusuz, ac.

Cücələri yığdı ana

Qanadları altına.

Başladı laylasına:

-Yatın, yatın, cücələr.

Səs salmayın gecələr.

Kəsin cikkiltinizi,

Tapar tülkülər sizi.

Əgər sizi güdsələr,

Bircə-bircə tutsalar,

Tükünüzü didsələr,

Onda mən neylərəm bəs?

Bizim bu meşəlikdə

Gəlməz köməyə heç kəs.

Tez yatın, salmayın səs.

Qurbağanın laylası

Gölməçədən qırağa

Çıxdı ana qurbağa,

Ulduzlara vurdu göz,

Qırıldatdı neçə söz.

Yatanları oyatdı.

Yekəağız balası

Birdən yadına düşdü.

Özünü suya atdı.

Çox keçmədi, qayıtdı,

Gölməçə qırağında

Laylasını yaratdı:

- İtdi çömçə quyruğun,

İndi nədir buyruğun?

Sən tez böyü, mənə çat,

Yuxun gəlir, tez ol yat,

vğa, vğa,

vğa, vğa.

Yat, mənim ağa balam,

Körpəm, qurbağa balam.

Ye, ağzın yekə olsun,

Boyun bir tikə olsun,

vğa, vğa,

vğa, vğa.

Səsin tutsun gölümü,

Yaxın qoyma ölümü.

Baş vur lilə, gir zığa.

Tut ye çoxlu mığmığa,

vğa, vğa,

vğa, vğa.

Gözəl Vətən

Oxuyuruq, nəğməmiz

Uzaqlara yayılsın,

Səsimizdən hər tərəf

Tez yuxudan ayılsın,

Gözəl vətən, can vətən,

Bizə mehriban vətən.

Qarlıdır, vüqarlıdır

Papağı şiş dağların,

Barlıdır,baharlıdır

Tarlaların,bağların.

Gözəl vətən, can vətən,

Qoynu gülüstan vətən.

Sən xoşbəxt böyüdürsən

Bizi hər gün, hər saat.

Daim ucalaq deyə

Bizə verirsən qanad.

Gözəl vətən, can vətən,

Hər gün ucalan vətən.

Canavarın laylası

Yuvasına qayıtdı

Canavar.

Qan iyini alanda

Mırıldandı balalar.

Gətirdiyi quzunu

Körpələrə yedirtdi.

Oynaşdılar,

Boğuşdular,

Yorulub yatışdılar

balalar.

Laylasına başladı

Canavar

- Yat, mənim küçük balam,

böyü, kiçik balam.

Qulaqların, gözlərin,

Dişlərin iti olsun,

Quzunun əti olsun

yediyin.

Kimi görsən parçala,

Böyü, canavar bala.

Parçala, parçala, parçala.

Uu-uu...

Uu-uu...

Din, Dan

Səhər məni

Oyat sən,

Saat, sən!

 Din, dan,

Din, dan,

Din, dan.

Bax sən yatma,

Oyaq qal;

Oxu, çal.

 Din, dan,

Din, dan,

Din, dan.

Mən bərk yatsam,

Zəngi vur,

Səslə: dur!

 Din, dan,

Din, dan,

Din, dan.

Gəl, Bahar

Gözəl bahar,

Gözəl bahar!

Darıxırıq,

Tez gəl, bahar!

Çətir-çətir

Güllər gətir,

Otaqlara

Dolsun ətir.

Sənsən əziz,

Şən nəğməmiz;

Gözləyirik

Yolunu biz.

Gözəl bahar,

Tez gəl,bahar;

Bağçamızda

Dincəl, bahar!

Analar və laylalar

Hər anaya –

öz balası

Hər balaya –

öz laylası.

Gecələrin yuxusu var,

Gecələrin qorxusu var,

Gecələri oyaq qalır,

Layla çalır

Analar.

Hər biri öz dilində.

Nə deyir laylasında

Ana maral, ana fil, -

nə deyir?

Nə deyir laylasında

Ana qartal, ana şir?

Dovşanların anaları,

İnsanların anaları –

nə deyir?

Siçan balası

-Niyə belə balacasan,

ay siçan?

-Qorxudan.

-Kimdən qorxursan belə?

-Pişikdən.

-Onda niyə çıxırsan

deşikdən?

Siçan baxdı pişiyə,

Qaçdı girdi deşiyə.