DOVĞA VƏ ÇÖMÇƏ

Daşdı qazanda Dovğa,
Öyündü lovğa-lovğa:
- Görürsünüz, hamıya
Necə can yandınram?
Tax.ta Çömçə nəyimdir,
Onu dolandınram?!

FİL UDAN CÜCƏ

İlk dəfə hindən çıxıb,
Yan-yörəsinə baxıb,
Cücə böcək udanda
Civildədi biaram:
- Mən istəsəm, lap filin
Özünü də udaram!..

VURAĞÄN KEÇİ

Kim keçidən qorxub qaçsa,
Ona hücum eləyirdi,
Buynuzları ələ keçsə,
Yazıq-yazıq mələyirdi.

ZÜRAFƏ

Zürafə yarpaq yedi
Elə əyib budağı.
Unutdu bir dəfəlik
O, kitab oxumağı.
Kim söyləsə: - Kitabsız
Əmr etmək olmaz axı!
Dedi: - Ekranlaşdırın,
Televizorda baxım!

QABAN VƏ ÇƏMƏNZAR

Gül-çiçəkli çəmənzara
Baxıb yan ötdü Qaban.
Fısıldadı, xoruldadı,
Yaman dad etdi Qaban,
- Göz oxşayan heç nə yoxdur,
Canım, belə yer olar?
Ha baxırsan nə çamuru,
Nə də bataqlığı var!

SARMAŞIQ

Qucaqlayıb palıdı
Söyləyirdi Sarmaşıq:
- Baxın, əl-ələ verib,
Göylərə ucalmışıq.

GECӘQUŞU

Qaranlıqda Yarasa,
Quştәk uçan olurdu.
İşıqda büzüşәrәk,
Әsil Siçan olurdu.

NAĞARA İKİ ƏLDƏ

Nağaraçı vuranda
Hava çaldı nağara.
Naşı əl toxunanda
Səs-küy saldı nağara.

TISBAĞA QAÇIŞA QİYMƏT VERƏNDƏ

Qaçan bir Dovşana baxıb Tısbağa,
Deyindi: - Sürətin zəifdir, qağa...

ULAQDAN   RAZI AYI

Ulaq dedi:-һeyranam,
Ayıda olan başa...
Ayı bunu eşidib,
Söylәdi:-Ulaq, yaşa!
Meşәmizdә mәni dә,
Demәk başa düşәn var.
«Zәrin qәdrini zәrgәr
Bilәr»-demiş babalar.

MEHRİBANLAŞAN KEÇİ

Keçi yolda bir axşam
Quzu ilә öpüşdü.
Quşlar gördü, budaqda
Qәşş elәyib, gülüşdü:
    Gör nә meһriban olub,
Tanımazsan onu sәn.
Yәqin azad edilib,
Keçi,  vәzifәsindәn.

TÜLKÜ İKİÜZLÜLÜYÜ

Tülkü bacarsa, Qurdu

Didmәyә dә һazırdı.

Gәl ki, onun һaqqında

Tərifnamə yazırdı.

PӘLӘNG QÜSSӘSİ

Pәlәng gördü, meşәdә ağlayır qoca Çaqqal,
Dedi:-Nә olub sәnә, bir mәni dә başa sal!
    Heç! Fәrsiz çıxıb mәnim üç balamın üçü dә.
Oğurluq üstdә һindә tutulub bir gecәdә.
Pәlәng nәrildәdi:-Sәn
Niyә fәryad edirsәn?
Heyrәtlik bir işmi var?!-
Özünә oxşayıblar.
Heç dinmә ki, deyәrlәr: «Bu ki, naqqallıq edir».
Dәrd mәnimkitәk olar,
Bircә dәnә balam var,
Mәn Pәlәng ola-ola, gedib çaqqallıq edir.

 MEHRİBANLAŞAN KEÇİ

Keçi yolda bir axşam
Quzu ilә öpüşdü.
Quşlar gördü, budaqda
Qәşş elәyib, gülüşdü:
    Gör nә meһriban olub,
Tanımazsan onu sәn.
Yәqin azad edilib,
Keçi,  vәzifәsindәn.

MӘRDANӘ CAVAB

Çәkic Kәlbәtinә zәnk vurdu:-Alo!..

Bala, demәk sәn dә qudurdun?.. Alo!..

Eşitmirsәn, nәdir! Cavab versәnә!

-      Nәzakәtli olun, nә olub yenә?!

-      Mәn vuran Mismarı çıxartma, qağam!

-      Xeyr, әyri vursan, çıxardacağam!

QUQU CӘHDİ

Ququ quşu gecә-gündüz,
Sәsini çәkdi zilә,
Bәlkә o da Bülbül kimi,
Bir «cәһ-cәһ» vura bilә.
Әldәn düşdü, dildәn düşdü,
Qәsd elәdi canına,
Ancaq gedә bilmәdi o,
«Qu-qu-qu»dan o yana.

AYI VƏ KİTAB

Ayı dedi: - Kitabla, doğrusu yoxdur aram,
Amma, vərəqlərinə bal sürtsələr, yalaram!

«MӘN»  DEMӘK  İSTӘYӘN   QOYUN

Qoyun:-«Mәn! Mәn!»-demәk istәyib һәrdәn,
Güc-bәlayla: «Mә... Mә...»-deyirdi һәr dәm.

ŞÜŞƏ

Şüşə çilikləndi dönsün almaza,
Süpürüb yığdılar bir xəkəndaza.

MİŞAR HƏYATI

Mişar-
Dişiylə yaşar.